Cobra Gypsies

Filmowiec Raphael Treza udał się do północnych Indii i przez trzy miesiące żył wśród starożytnego plemienia znanego jako Kalbeliya. "Cobra Gypsies" to żywy i pouczający dokument tej podróży. Kalbelijowie są bardzo uduchowionym ludem; żywiołowi w celebracji życia i barwnych obyczajów. Chociaż wielu z nich nigdy wcześniej nie spotkało obcokrajowca przed przybyciem Trezy do ich obozów, plemiona-ludzie wydają się niepowściągliwi w swoim entuzjazmie do dzielenia się swoją kulturą.

Plemię jest pokazane w komforcie w często niegościnnym środowisku, które ich otacza. Pośród rojów pszczół i jadowitych jaszczurek poszukują jednego z najbardziej dominujących symboli swojego plemienia - kobry. W jednym ze szczególnie pouczających fragmentów filmu Treza zostaje zabrany na wycieczkę w celu polowania na kobry, które są szeroko rozpowszechnionymi mieszkańcami regionu. Po złapaniu kobry są one w dużej mierze pozbawione śmiertelnego jadu. Czasami są wystawiane na widok publiczny za pieniądze. Cyganie od najmłodszych lat uczą się również obchodzić z i włączają je do swoich ceremonialnych tańców.

Muzyka odgrywa również integralną rolę w definiowaniu kultury Kalbeliyas. Kamera Trezy rejestruje uroczystości podczas corocznego dwudniowego festiwalu muzycznego, podczas którego setki rodzin świętują imię Kryszny poprzez nieskrępowany taniec od zmroku do wschodu słońca. Żywe i pulsujące bity przenikają cały film i pomagają scharakteryzować kwitnącego ducha społeczności, którą dokumentuje. Obozy wypełniają radosne dźwięki nieustannej pieśni.

Małżeństwa są aranżowane od najmłodszych lat, a para pozostaje związana aż do śmierci. Obserwujemy rytualne piękno wesela Kalbeliyas, gdzie pan młody jest pokryty przykuwającymi wzrok podstawowymi kolorami roślin i przypraw, goście zjeżdżają do domu panny młodej prowadzeni przez mobilnego disc jockeya, a tańce trwają do późnych godzin nocnych.

Cobra Gypsies daje widzom możliwość bycia świadkiem zachowań i zwyczajów, które nigdy wcześniej nie zostały uchwycone przez kamerę. Punkt widzenia filmowca nie rzuca się w oczy, a my korzystamy z poczucia, że żyliśmy w obecności Kalbeliyów przez krótki, ale chwalebny okres czasu.